Dit zijn operaties waarbij wervels aan elkaar worden vastgemaakt. De indicaties hiervoor zijn bijvoorbeeld vergevorderde slijtage van de tussenwervelschijf, verschuiving van ruggenwervels, beschadiging van de wervelzuil door trauma,...
De klachten bestaan voornamelijk uit lage rugpijn, al dan niet gecombineerd met zenuwpijn in de bilstreek en/of de benen. Indien het ruggenmergkanaal vernauwd wordt door de slijtage of door verschuiving van wervels, kunnen ook gangmoeilijkheden onstaan.
Deze operaties kunnen op verschillende manieren met verschillende implantaten worden uitgevoerd. Dit zijn de meest voorkomende:
Hierbij worden in 2 opeenvolgende ruggenwervels schroeven geplaatst om ze aan elkaar vast te maken met twee staafjes en wordt er tussen de wervels een kunststof, titanium of carbon blokje (= kooi of cage) ingebracht.
De patiënt wordt op de buikzijde geïnstalleerd op een speciaal kussen. De chirurg maakt een incisie in het midden van de rug ter hoogte van de wervels die hij wilt benaderen. De wervelbogen en facetgewrichtjes worden vrijgelegd en waar nodig worden de ruggenmergzak en uittredende zenuwwortels vrijgemaakt. Verder kan langsheen de zenuwwortels ook de tussenwervelschijf, die vooraan tussen de wervels zit, worden benaderd en uitgeruimd.
De hoogte van de ingezakte tussenwervelschijf wordt opgekrikt door het plaatsen van 1 of 2 kooien (cages). Deze kooien worden meestal opgevuld met eigen bot en naast de kooien wordt er nog bijkomend bot (= botgreffe) geplaatst om de ingroei te bevorderen. Dit is bot dat wordt weggenomen van de wervels tijdens het vrijleggen van de zenuwen. Soms gebruikt de neurochirurg kunstbot i.p.v. eigen bot.
Tenslotte worden schroeven in de wervels geplaatst. Hierbij worden in elke wervel beiderzijds (pedikel)schroeven aangebracht onder neuronavigatie. Hierbij maakt de chirurg gebruik van een uiterst moderne techniek (O-arm) die een perfecte positionering van deze schroeven toelaat. De wervels worden vervolgens onderling vastgezet met een (meestal titanium) staafje of plaatje dat de schroeven verbindt. Dit om de stabiliteit van de wervelkolom te vergroten.
Het doel van de operatie is om de slechte wervelsegmenten te fixeren zodat er geen beweging meer mogelijk is. Zo krijgen de wervels de tijd om dankzij het bot in en naast de kooi aan elkaar vast te groeien. Dit proces heet osteogene fusie en kan enkele maanden in beslag nemen.
In deze ziet u een voorbeeld van een lumbale fusie volgens minimum invasieve MIDLF techniek onder O-arm begeleiding. Voordeel van deze techniek is dat er minder spiertrauma is wat een vlottere revalidatie mogelijk maakt.
De ALIF-procedure omvat het vastzetten van wervels in de lage rug via anterieure weg. Dit wilt zeggen dat de neurochirurg de rug via de voorkant benadert. Deze toegangsweg heeft grote voordelen wat betreft de postoperatieve revalidatie omdat de spieren aan de achterzijde van de rug met rust worden gelaten.
Via een horizontale incisie in de onderbuik wordt de wervelkolom benaderd. Via deze weg heeft de neurochirurg een perfect zicht op de tussenwervelschijf of discus. Vervolgens zal hij de slechte tussenwervelschijf volledig verwijderen en vervangen door een kunststof, titanium of carbon blokje (kooi) gevuld met eigen bot of kunstbot. Meestal zal de chirurg een bijkomend fixatieplaatje aanbrengen om meer stevigheid en dus meer kans tot botingroei te creëren. Deze ingreep duurt 1,5 tot 3 uur afhankelijk van het aantal te behandelen tussenwervelschijven.
Dit zijn operaties waarbij de wervels worden ondersteund maar niet vastgezet. Meestal gebeuren deze operaties als de slijtage van de rug nog niet te ver gevorderd is. Deze methode maakt gebruik van een dynamische en dus beweeglijke verbinding tussen de wervels met een draagkracht en stevigheid die toch die van het originele segment benadert. Hierdoor kunnen hopelijk de gevolgen op langere termijn voor de aanpalende segmenten verminderd worden.
Net als bij de meeste posterieure fusie-operaties, worden er schroeven in de wervels geplaatst. Tussen deze schroeven komt dan een kabel met eromheen een elastisch element. Dit in tegenstelling tot een fusie waarbij de schroeven verbonden worden door een onbeweeglijke staaf of een plaat.
Momenteel zijn wij binnen onze Spine Unit gestart met een project om het herstel na een lumbale fusie-operatie te bevorderen door op voorhand informatiesessies te geven samen met de collega's van de dienst fysische geneeskunde en anesthesie. Ook de kinesisten en de verpleging komen een woordje uitleg geven. Zo weet u als patiënt perfect wat u kunt verwachten en over welke termijn de revalidatie zal verlopen.